Biblioteka w Rybnie znalazła się wśród 100 Bibliotek, które wzięły udział w Konkursie  "Czarna książka kolorów"

Czarna książka kolorów” to książka bardzo nietypowa i wyjątkowa. Jej autorka, Menena Cottin, wyobraziła sobie przyjaźń dwóch chłopców, z których jeden, Tomek, jest niewidomy. Jego widzący przyjaciel opowiada, jak Tomek potrafi poczuć, dotknąć, usłyszeć czy spróbować kolorów. Książka jest prawie cała czarna – na czarnych stronach mieszczą się czarne ilustracje, czarny braille, jedynie tekst odcina się od tła jasnymi literami.
  Czytając tę opowieść, też zaczynamy widzieć kolory inaczej, tak jak Tomek żyjący w „świecie ciemności”. Przed czytelnikiem otwierają się nowe przestrzenie – zmysłów, wyobraźni i odczuć. „Czarna książka kolorów” umożliwia spotkanie widzących z niewidomymi, uczy współodczuwania i uwrażliwia na odmienność.
 
„Czarna książka kolorów” to prawdziwy „czarny” kruk – w 2007 roku otrzymała New Horizons Award na Targach Książki Dziecięcej w Bolonii, w 2012 roku została wydana w Polsce przez wydawnictwo Widnokrąg: http://www.wydawnictwo-widnokrag.pl/books.php?body=article&name=article-12&lang=pl 

http://www.biblioteki.org/pl/konkursy/konkurs/opis_konkursu/2272

Relacja ze spotkania  z  „Czarną Książką kolorów” ,                         klasy III szkoły podstawowej w Rybnie

 Pierwsze spotkanie z „ Czarną książką kolorów „ odbyło się 20 marca. Udział w  zajęciach wzięło 25 dzieci z klasy III.  

Czarna książka kolorów wzbudziła wiele emocji i zainteresowania….

   Uczniowie najpierw dokładnie  obejrzeli książkę, ale nie potrafili powiedzieć  o czym opowiada .

 Pierwszym przygotowanym zadaniem było wylosowanie karteczki z nadrukowanym kolorem, oraz opowiedzenie reszcie grupy o kolorze w taki sposób, aby odgadli o jaki kolor chodzi. Po krótkiej rozgrzewce dzieci zaczęły czytać Czarną Książkę kolorów i  odkrywały sposób widzenia kolorów przez Tomka. Dla niego np. „Czerwony jest kwaśny jak truskawka i słodki jak arbuz. Kolor czerwony boli, kiedy wygląda spod zadrapanej skóry na jego kolanie (...) Ale gdy słońce wyjrzy, żeby popatrzeć na spadające krople, wszystkie kolory wychodzą i malują tęczę".  Po zapoznaniu się z treścią książki znów była chwila zabawy czyli gra  w” ciuciubabkę”.  Zabawa przysporzyła sporo radości, lecz również pokazała , jak ciężko jest osobom niewidomym poruszać się w otoczeniu którego nie znają.

 Przedostatnim zadaniem było wyklejenie czarną plasteliną na czarnej kartce swojego rysunku a już na zakończenie uczniowie dowiedzieli  się jak działa alfabet Brailla i „pisali” swoje imiona nakłuwając kartkę szpilką.